Denizden oldum olası korktum. Bi türlü ‘denizsiz şehirde yaşayamam ben!’cilerden olamadım. Deniz bana nefessizliği ifade ediyordu. Şöyle karşısına oturayım da bi rahatlayayım diyemedim. Ne zaman karşısına geçsem ayaklarım titredi. Hele ki baktığım yer yüksekteyse aman diyim! Düşüsene kocaman bi su,seni yutmayı bekleyen bi derinlik. Lanet olsun, herkes denizi över de ben niye öyle olamam bilmiyorum. Tuzlu tuzlu, yapış yapış bi şey işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder