İçinde anlatmak istediğin bir sürü şey olmasına rağmen
ağzından kelime çıkmamasının, ellerinin klavyeye gitmemesinin, nöronlarının
durduğunu hissetmenin verdiği duyguyla yazıyorum. Hayatım boyunca kararsız bir
insan oldum. Bu kararsızlık beni yorup durdu. Sheldon’ın yaptığı gibi elime bi
zar alıp çift gelirse şunu tek gelirse şunu yaparım demeyi bile düşündüm. Bir
türlü olmadı, halen öyle. Düşünceler zamanla
beynimin içine etti. Halen öyle…
İnsanlarla uğraşmak gerçekten zor. Çünkü’’ insanlar birazcık
aptal.’’ Hele ki zor dönemlerinizde daha da aptallaşır. Salak salak durduk
yere,haksız yere triplere girenleri mi ararsın, arkandan iş çevirenleri mii,
boş boş konuşup beynini şeyedenleri mi… hangisini ararsan gel bende var. Vereyim
kardeşim..
(Bunların asıl nedenleri ne,insanlarlar neden böyle,çocuklar niye sütten zehirleniyo?- hepsinin cevapları bük'ün diğer yazısında.kaçırmayınnnnn!!! şuanda mala bağladığım için ben sadece önsözü yazıyorum -_- )
Size benden Atiye-salla şarkısı gelsin. Şenlikte (tıklabakiyim) dinlersiniz
:p
Not: uğraşmak istemediğiniz insanları silin ayol
hayatınızdan. Ben yaptım, %100 çalışıyo.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder